Πριν από αρκετά χρόνια σ' ένα παλαιοβιβλιοπωλείο έπεσε το μάτι μου πάνω σ'ένα κουτί παπουτσιών γεμάτο παλιά γράμματα , φωτογραφίες και άλλα χαρτιά. `Ηταν η αλληλογραφία κάποιας κυρίας Ευαγγελίας Εφεσίου .
λεπτομέρεια
Τη βρίσκουμε άλλοτε στο Παρίσι , στο Φάληρο , στο Κολωνάκι. Ανάμεσα στα διάφορα χαρτιά βρήκα μια μικρή φωτογραφία ( η Ευαγγελία; ) κι ένα κουπόνι για ζάχαρη με τ' όνομα της Ευαγγελίας από το Παρίσι του 1917.
Εξαιτίας των ελλείψεων σε τρόφιμα μετά την έναρξη του Α' παγκοσμίου πολέμου στήθηκαν συσσίτια με δελτία -κουπούνια σε τμήματα της κατεχόμενης ζώνης του Παρισιού. Στη συνέχεια επεκτάθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα και σε πολλά τρόφιμα ( αλεύρι , κρέας , γάλα , λάδι , ζάχαρη , κ.λπ..) και συνεχίστηκαν και μετά τον πόλεμο μέχρι το 1921 για τη ζάχαρη.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα ποια ήταν αυτή η γυναίκα, ποια η ζωή της -ψήγματα της οποίας υποψιάστηκα μέσα από την αλληλογραφία της-. `Αραγε τι συνέβη και κατέληξε αυτό το κουτί με τις αναμνήσεις της σ' ένα παλαιοβιβλιοπωλείο; Τι καλά που θα ήταν να διάβαζε την ανάρτηση αυτή, κάποιος που τη γνώριζε...
Aυτά έμειναν από την Ευαγγελία Εφεσίου. Και η ωραία κατασκευή σου (μπράβο !!) που της ξαναδίνει ζωή κατά κάποιο τρόπο. Από αναρίθμητους άλλους τι έχει μείνει; Μόνο η σκόνη του χρόνου.
Τόλη, ποιες δυνάμεις άραγε ανέσυραν την Ευαγγελία από τη λήθη του χρόνου; Η ιστορία και η τέχνη μπορεί να χαρίσουν την αθανασία σε κάποιους -λίγους μόνο-που οι εκάστοτε συγκυρίες θα ευνοήσουν. Καλή σου νύχτα.
Μεγάλη Τιμή της έλαχε κι ας μη το ξέρει..! Το έργο σου Μαρία μου είναι υπέροχο!!! Όλη η διαδικασία μοιάζει με μπουκάλι ναυαγού που ξέβρασε το κύμα.. Το πήρες, το στόλισες και το ξανάριξες στη θάλασσα μ' ένα φωτάκι φάρο στο πλάι, να του φωτίζει τη ρότα και να προσδιορίζει τις συντεταγμένες του. Να δούμε τι άλλο του ετοιμάζει ο χρόνος.. Πολλά φιλιά
Γιώργο, τι όμορφο σχόλιο!! Εχει ενδιαφέρον ν' ανασύρεις από το παρελθόν πράγματα και πρόσωπα ξεχασμένα, να τα ξεσκονίζεις από τη σκόνη του χρόνου και να τους δίνεις ξανά ζωή. Για μένα θα έιχε πολύ ενδιαφέρον να βρισκόταν κάποια στιγμή ένας κρίκος που θα με συνέδεε με το παρελθόν αυτής της γυναίκας.
Μαρία μου, τό'ψαξες καλά το κουτάκι με τα γράμματα; Μήπως την έλεγαν Αθανασία; Όπως και νά' χει της την έδωσες εσύ με αυτήν την ωραία σύνθεση. Θυμίζω με την ευκαιρία ένα μικρό ποίημα του Χριστιανόπουλου περίπου): "Θανάση γιατί κατάργησε το "Α" από το όνομά σου και έχασες την αθανασία;" Καλό βράδυ-φιλιά σε όλους.
7 σχόλια:
Ακόμη ένα υπέροχο έργο που μας ταξιδεύει πίσω στον χρόνο με ένα τρόπο εκπληκτικό και καθαρά δικό σου !!!
Μπράβο φίλη IZA και καλή συνέχεια !!!
Σ' ευχαριστώ πολύ, Στέλιο.
Aυτά έμειναν από την Ευαγγελία Εφεσίου. Και η ωραία κατασκευή σου (μπράβο !!) που της ξαναδίνει ζωή κατά κάποιο τρόπο. Από αναρίθμητους άλλους τι έχει μείνει; Μόνο η σκόνη του χρόνου.
Τόλη, ποιες δυνάμεις άραγε ανέσυραν την Ευαγγελία από τη λήθη του χρόνου; Η ιστορία και η τέχνη μπορεί να χαρίσουν την αθανασία σε κάποιους -λίγους μόνο-που οι εκάστοτε συγκυρίες θα ευνοήσουν. Καλή σου νύχτα.
Μεγάλη Τιμή της έλαχε κι ας μη το ξέρει..!
Το έργο σου Μαρία μου είναι υπέροχο!!!
Όλη η διαδικασία μοιάζει με μπουκάλι ναυαγού που ξέβρασε το κύμα..
Το πήρες, το στόλισες και το ξανάριξες στη θάλασσα μ' ένα φωτάκι φάρο στο πλάι, να του φωτίζει τη ρότα και να προσδιορίζει τις συντεταγμένες του.
Να δούμε τι άλλο του ετοιμάζει ο χρόνος..
Πολλά φιλιά
Γιώργο, τι όμορφο σχόλιο!! Εχει ενδιαφέρον ν' ανασύρεις από το παρελθόν πράγματα και πρόσωπα ξεχασμένα, να τα ξεσκονίζεις από τη σκόνη του χρόνου και να τους δίνεις ξανά ζωή. Για μένα θα έιχε πολύ ενδιαφέρον να βρισκόταν κάποια στιγμή ένας κρίκος που θα με συνέδεε με το παρελθόν αυτής της γυναίκας.
Μαρία μου, τό'ψαξες καλά το κουτάκι με τα γράμματα; Μήπως την έλεγαν Αθανασία; Όπως και νά'
χει της την έδωσες εσύ με αυτήν την ωραία σύνθεση. Θυμίζω με την ευκαιρία ένα μικρό ποίημα του Χριστιανόπουλου περίπου): "Θανάση γιατί κατάργησε το "Α" από το όνομά σου και έχασες την αθανασία;"
Καλό βράδυ-φιλιά σε όλους.
Δημοσίευση σχολίου