ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ

 

Προχωρημένο σούρουπο

κι εμείς έχουμε ρίξει άγκυρα ψηλά

πάνω στα βράχια

Κοιτάζουμε το κύμα στα βαθιά

ήσυχο κήτος

διαδοχικά ογκούμενο

σε άφθονο πολλαπλασιασμό

του διωκούμενου αέρα

κοντά στην ξέρα φλύαρο

γλείφει τις πεταλίδες στους υφάλους

και ξεφλουδίζεται σγουρό

πιο πέρα λίγο σοβαρεύει

σ'ενα τορπιλισμό

υποδόριο

μέχρι να εκπνεύσει στα μισά του κόλπου

βαρύ υπνωμένο μέταλλο ακαριαίας νηνεμίας

`Ολα εκεί τα σύνεργα της ομορφιάς

τόσο παλιά

όσο κι η ανάγκη που σε φέρνει εδώ

ν' απλώσεις μάτια ξανά σ' αυτή τη θάλασσα 

όπως και τούτα τα γλαρόνια

απ' τις χωματερές του κάμπου

φερμένα στην ακτή

δες τα λευκαίνουν την απόσταση

βουτώντας για αφρόψαρα

με πεινασμένο ράμφος

`Ολα εκεί απόρρητα

κι εμείς ανίδεοι πάλι

φεύγουμε για την ανθρώπινη εκκρεμότητα

Πίσω μας κλείνει βυθός

και στη σχισμή της πέτρας

κύμα

εγλωβισμένο ξεθυμαίνει 

σε μια ψίχα αλατιού

που φέγγει πριν νυχτώσει.

Θεώνη Κοτίνη "Ανίδεοι πάλι" εκδ. ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ