11/12/09

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΣΚΑ

λαδοπαστέλ και κολλάζ σε χαρτόνι


ΥΠΑΡΧΕΙ μια απόσταση
που δεν θα διανύσουμε
ένας λόγος σωστός
που δεν θα τον πούμε
Υπάρχει ένα χάδι
που ποτέ δεν θα πράξουμε
ένας τρόμος παιδιού
που δεν θα απαλύνουμε
Υπάρχει ένας δρόμος για τον άλλο
που ποτέ δεν θα πάρουμε
υπάρχει ένας τρόπος
που περνάει ξυστά απ' το λάθος μας
και δεν θα τον δούμε.


Το ποίημα είναι της ποιήτριας Θεώνης Κοτίνη από τη συλλογή "Ανίδεοι πάλι"

22 σχόλια:

Dinos-Art είπε...

"Mετάνοιωσα γι'αυτά που δεν έκανα".
Ας μην το πούμε πολύ αργά. Ωραία η ζωγραφιά σου ΙΖΑ.
Καλή σου μέρα.

55fm είπε...

Εδώ,βλέπω να υπάρχει ένα ταλέντο που δεν μ΄αφήνει καθόλου αδιάφορη!!!
ΙΖΑ μου,τούτη τη φορά,εύχομαι μην περάσεις ξυστά απ΄το ταλέντο σου...φαντάζομαι διάφορα για σένα!
Φιλάκια, φίλη μου δημιουργική!!!

IZA είπε...

Δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι χαρακτήρες -όπως εγώ- που δεν είμαστε αρκετά τολμηροί. Οι αναστολές μας δε μας αφήνουν να εκδηλώσουμε κάποιες επιθυμίες μας. Το χειρότερο είναι ότι για να δικαιολογήσουμε την αδυναμία μας να κυνηγήσουμε το όνειρο, πείθουμε τον εαυτό μας, ότι ίσως τελικά δεν το θέλαμε και πάρα πολύ. Δεν μετανιώνω για ό,τι δεν έκανα, ούτε για ό,τι δεν έκανα. Απλώς λέω πάμε για άλλα.

IZA είπε...

`Ολγα πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι κάποια πράγματα χαρίζονται σε κάποιους ανθρώπους, ότι είναι τυχεροί γιατί έχουν κάποια ταλέντα. Εγώ πιστεύω ότι όλα γίνονται με τη σκληρή δουλειά, την αγάπη και το δόσιμο που έχεις για κάτι. Θα σου εξομολογηθώ κάτι. Από παιδί είχα ένα πρόβλημα. `Ετρεμαν τα χέρια μου, ιδίως μπροστά σε κόσμο. ( Ιδιοπαθής τρόμος λέγεται αυτό και συμβαίνει σε υπερευαίσθητα άτομα). Ζωγράφιζα κρυφά με τις ώρες. Πολλές φορές -στην αρχή- κρατώντας το πινέλο με τα δυο χέρια. Γι' αυτό δεν τόλμησα να δώσω στη σχολή Καλών Τεχνών. Δεν είναι εύκολο να ομολογείς και να παραδέχεσαι το πρόβλημά σου. Ποτέ δε συμβιβάστηκα μ' αυτό.

55fm είπε...

Γλυκιά μου Μαρία,είσαι αξιολάτρευτο πλάσμα!
Συμφωνώ με τη σκληρή δουλειά την αγάπη και την αφοσίωση,αλλά αν δεν έχεις το ταλέντο,λείπει κάτι βασικό!
Έχουμε δει, πολλούς ζωγράφους που δεν είναι ζωγράφοι,αρχιτέκτονες που δεν είναι αρχιτέκτονες και πάει λέγοντας...
Κι όμως τελείωσαν σχολή καλών τεχνών,πολυτεχνείο κ.λ.π.
Η εξομολόγησή σου συγκινητική και ευαίσθητη...βρίσκει απάντηση στην εποχή που μεγαλώσαμε...οικογένεια σχολείο...
Άν έλεγα στον πατέρα μου για σχολή καλών τεχνών θα πάθαινε απανωτά εγκεφαλικά...
Δεν ξέρω αν το κλίμα που μεγάλωσες είχε αυστηρότητα...αλλά πιστεύω η αυστηρότητα και πολλά άλλα, πάγωσαν ταλέντα εκείνης της εποχής.
Όμως πιστεύω, ότι δεν είναι αργά...
Είσαι του χρόνου να δώσουμε στη σχολή καλών τεχνών;
Μόνο σχέδιο και ζωγραφική δίνεις.
Έτσι για την τρέλα μας!
Και αν δεν περάσουμε,έχουμε ένα προνόμιο, αποκλείεται πια...να μας κατσαδιάσουν οι μεγαλύτεροί μας!
Φιλάκια καλή μου φίλη.
Υ.Γ Έγραψα να σχόλιο στου Ντίνου το ιστολόγιο,συμπτωματικά έχει να κάνει με τα μη...της παιδικής ηλικίας.

Dinos-Art είπε...

Λοιπόν ΙΖΑ, η Όλγα έχει απόλυτο δίκαιο. Ποτέ δεν είναι αργά.
Η αδελφή μου, που μένει από χρόνια στην Αθήνα, τελείωσε με άριστα τη Νομική του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου, εργάστηκε ως δικηγόρος, μπλέχτηκε στη νιότη της με την πολιτική (ιδιαιτέρα μεγάλου αρχηγού πολιτικού κόμματος εξουσίας) και κάποια στιγμή αποκαρδιωμένη από την πολιτική έμεινε στο κενό από δραστηριότητα. Δεν το έβαλε όμως κάτω, δίνει πριν είκοσι και χρόνια στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, μαζί με την κόρη της και περνούν και οι δύο. Σήμερα είναι μία άριστη ζωγράφος, έργα της υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη και στις εκθέσεις της γίνεται χαμός. Αν πάτε στην μεγάλη ομαδική έκθεση που διοργανώνει το ΕΕΤΕ από 21.12.09-14.01.2010 στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, στην οποία συμμετέχω κι εγώ, μπορείτε να δείτε έργα της ίδιας και της κόρης της. (Τα όνόματά τους θα τα πω με e-mail στην Όλγα για να εντοπισετε τα έργα).
Καλό βράδυ.

eleni είπε...

IZA,το έργο σου καταπληκτικό!
Μέσα από το ποίημα-αλήθεια εξαιρετικό το βρήκα και δε γνωρίζω την ποιήτρια-όλοι λίγο πολύ βλέπουμε τον ευατό μας και΄όσα αφήσαμε κι αλλάξαμε ρότα στη ζωή μας.
Αυτό το τρέμουλο στα χέρια το έχω κι εγώ και οι γραμμές μου πολλές φορές πάνε σ΄άλλη κατεύθυνση.Αχ,ΙΖΑ,να δεις που κι εγώ μεγάλη έπαθα μια αγοραφοβία,που καταβάλλω προσπάθεια να την αποδιώξω-όχι ότι είχα ποτέ θάρρος,πάντα από παιδί συνεσταλμένη,μαζεμένη.
Φιλιά!

Margo είπε...

Εξαιρετικό το έργο σου Ίζα και θα συμφωνήσω απόλυτα με την Όλγα για το ταλέντο σου. Ακόμη θα σου εξομολογηθώ ότι παρόμοιο πρόβλημα είχα και εγώ φαντάσου όμως ότι έπαιζα ζωντανά για αρκετά χρόνια μουσική που δεν επιδέχεται διόρθωση. Τρεις μέρες πριν ήμουν άρρωστη. Το συμπέρασμά μου από την εμπειρία μου αυτή είναι ότι ο μόνος τρόπος να το ελέγξει κανείς είναι να μπορεί να εμπιστευτεί τον εαυτό του. Προσωπικά το κατάφερα με πολύ καλή και συνειδητή μελέτη, απόλυτο έλεγχο της δουλειάς που έκανα ώστε να μη δίνω στον μυαλό μου το περιθώριο να σκέφτεται "άλλα" τη στιγμή της δοκιμασίας.
Και φυσικά η τριβή βοηθά πολύ.

Με συγχωρείς για το μεγάλο σχόλιο αλλά αυτό το θέμα υπήρξε η δυσκολότερη και μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής μου.
Καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι

IZA είπε...

`ΟΛΓΑ είσαι φοβερή. Λες να πάμε; Eδώ είχα ακούσει για ένα παππού 85 ετών που πέρασε στη σχολή. `Αρα έχουμε μέλλον! `Οσο για το άλλο, σίγουρα όλα ωφείλονται στην παιδική μας ηλικία, μα και στα γονίδια. Δε μεγάλωσα σ' ένα αυστηρό περιβάλλον, αλλά ήταν συντηρητικό, καθωσπρέπει κι έπρεπε να προσέχω συνεχώς "τι θα πουν οι γείτονες". Γι' αυτό κι εγώ απ' τα 13 μου έκανα από αντίδραση ό,τι φρίκαρε τους γονείς μου. Οι συγκρούσεις διαρκείς. `Ομως κατά βάθος, ότι και να έκανα δεν ξέφυγα από τη νοοτροπία του καλού παιδιού κι όσο δεν ήθελα να το παραδεχτώ πάντα με στεναχωρούσε όταν οι άλλοι σκέφτονταν αρνητικά για μένα. Πολλά φιλάκια.

IZA είπε...

Ντίνο, Θα έρθεις κι εσύ για την έκθεση; Αν ναι, μπορεί να βρεθούμε, γιατί εγώ θα πάω όπωσδήποτε. Τελικά είστε οικογενειακώς καλλιτέχνες. Τι ωραία να περάσουν κόρη και μητέρα μαζί. Καταπληκτική ιστορία!

IZA είπε...

Ελένη μου, αν δεν ταιριάζαμε, δε θα συμπεθεριάζαμε ,που λένε. (Μη μου πεις πως είσαι και Ιχθείς, όπως εγώ) .Η ποίητρια αυτή είναι πολύ αξιόλογη. `Εχει βραβευτεί από το περιοδικό Διαβάζω.Θ' αναρτήσω κι άλλα ποιήματά της. Πώς είναι ο καιρός εκεί; Πολύ χειμωνιάτικο το σκηνικό; Γράψε μου λεπτομέρειες για να ταξιδέψω με τη φαντασία μου.Καληνύχτα.

IZA είπε...

Μargo μου, είδες τελικά πόσοι μπορεί να έχουμε περάσει τις ίδιες δοκιμασίες. "Το μεγαλύτερο βάσανο" της ζωής μου γιατί πάντα προσπαθούσα να το κρύψω. `Ενιωθα ότι δεν μπορούσα να το παλέψω. Μέσα στο μυαλό μου είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις. Κάποτε είχα φτιάξει στο σχολείο μια χωρωδία με τα παιδιά κι έπρεπε να την παρουσιάσουμε μπροστά σε πολύ κόσμο. Στην αρχή έτρεμα ολόκληρη, μετά αφοσιώθηκα σ' αυτό που έκανα και το ξεπέρασα. `Ομως το παρατήρησαν τα παιδιά κι άλλοι και το σχολίαζαν. Θύμωσα τόσο πολύ με τον εαυτό μου. Για πρώτη φορά πήγα σε γιατρό κι έμαθα ότι είναι ασθένεια του παρασυμπαθητκού νευρικού συστήματος που σε κάποιες τέτοιες στιγμές αυτονομείται και δεν μπορείς να το ελέγξεις. Από τότε τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα, γιατί έπαψα να κατηγορώ τον εαυτό μου και να προσπαθώ να κρυφτώ. Καλό χειμωνιάτικο Σαββατοκύριακο.

Dinos-Art είπε...

IZA, δεν θα μπορέσω δυστυχώς να έρθω στην έκθεση γιατί η ασθένεια του 12χρονου εγγονού μου (ελκώδης κολίτιδα) έκανε, για δεύτερη φορά μέσα στη χρονιά, υποτροπή και μόλις σήμερα βγήκε από το νοσοκομείο, όπου έμεινε για δύο εβδομάδες. Πρέπει να στηρίξουμε και τον μικρό, που η γυναίκα μου τον μεγάλωσε από μωρό γιατί εργαζόταν η κόρη μου, αλλά και τους γονείς του.
Υπήρχε και άλλο άτομο καλλιτέχνης
στην οικογένεια (ζωγράφος-ποιητής-λογοτέχνης) ο μικρότερός μου αδελφός Νίκος, που δυστυχώς έφυγε πριν λίγα χρόνια. Αν μπείς στο google μπορείς να διαβάσεις σχετικά.
Καληνύχτα.

IZA είπε...

Ντίνο καλημέρα. Λυπάμαι πολύ για τον εγγονό σου. Δε γνώριζα ότι είναι τόσο σοβαρές αυτές οι παθήσεις των εντέρων. Πριν λίγο καιρό μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ο 13χρονος γιος μιας φίλης μου, με αιμορραγία και πόνους. Η διάγνωση ήταν νόσος του Crohn. `Ετσι διάβασα κάποια πράγματα για τις παθήσεις των εντέρων και συνειδητοποίησα πόσο δύσκολες είναι. Θα διαβάσω αργότερα για τον αδερφό σου, τώρα περιμένουν οι κόρες μου να τους φτιάξω πρωινό. Την καλημέρα μου στην όμορφη Θεσσσαλονίκη.

55fm είπε...

ΙΖΑ μου,θα τα πούμε από κοντά για τις εξετάσεις μας!
Έχω όνειρα για εμάς...
Ο συντηρητισμός και η αυστηρότητα υπήρχε με το κουτάλι στο σπίτι μου,δινόταν ως φάρμακο δια πάσαν νόσον...
Αντέδρασα και εγώ, από πολύ μικρή 15 χρονών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
Βεβαίως όλα αυτά, έκτισαν μαζί με τα καλά και διάφορα κρατήματα...
Να κανονίσουμε να πάμε μαζί στην έκθεση και αν το επιτρέπουν να βγάλουμε φωτογραφίες να στείλουμε στο Ντίνο μας.
Επειδή πρέπει να κάνω τις δουλιές του Σαββατοκύριακου,θα τα πούμε αργότερα.
Σας φιλώ

Vaso Mprataki είπε...

IZA
πάντα θα υπάρχουν πράγματα που δεν τολμήσαμε να κάνουμε ...ποτέ δεν είναι αργά...
" Στο ημερολόγιο της Άννας Φρανκ"
αν θυμάμαι καλά σε ένα σημείο κάπου έλεγε ότι ο άνθρωπος ακόμα και πέντε λεπτά πριν τον θάνατο ότι μπορεί να αλλάξει την ζωή του...
Αν θες να ζωγραφίζεις κάντο και μην σε νοιάζει το αποτέλεσμα, κάντο γιατί δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά ...ποτέ δεν είναι αργά αρκεί να το θέλεις...
Ο Σεζάν ήταν ένας ζωγράφος όχι τόσο καλός στο σχέδιο παρόλα αυτά είναι ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους στην ιστορία της τέχνης (ο ιδρυτής του ιμπρεσιονισμού)
αν στεκόταν σε αυτή την αδυναμία του ποτέ δεν θα έφτανε την τέχνη του εκεί που την έφτασε...
Δεν υπάρχει τίποτε που να μην μπορούμε αρκεί να το θέλουμε.
καλη σου νύχτα!

Δημιουργία είπε...

Ειναι μεσα στη ζωη αυτο, καθε φορα που λεμε καπου ενα "ναι", την ιδια στιγμη να λεμε σε κατι αλλο "οχι". Και δε νομιζω οτι θα το καναμε θεμα αν ολα προερχονταν απο δικη μας και μονο δικη μας επιλογη, αλλα δυστυχως τις περισσοτερες φορες την επιλογη κανει το "καλο παιδι" και οχι ο εαυτος μας.

Poet είπε...

Ωραίος πίνακας, λιτό και εύστοχο ποίημα.

Να που έχουν κάποια πλεονεκτήματα τα κακά παιδιά σαν κι εμένα. Δεν ανέχτηκα ποτέ κανενός είδους οικογενειακή καταπίεση και έτσι έκανα άνετα τα δικά μου λάθη.

Θαρσείν χρη.

IZA είπε...

Βάσω άργησα να σου απαντήσω και δεν ξέρω αν θα το διαβάσεις. Η ουσία όλη είναι να μπορείς να αισθάνεσαι πάντα ότι μπορείς να κάνεις μια νέα αρχή. `Ετσι μένεις πάντα νέος. Στην αρχή σ' ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων για τη δουλειά σου, μετά σου φτάνει η ικανοποίηση που παίρνεις δουλευοντας και πόσο κοντά είναι αυτό που έφτιαξες σ' αυτό που είχες οραματιστεί.

IZA είπε...

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ είναι εύκολο όμως να ρίχνουμε τα φταιξίματα στους άλλους. Μας πονάει να παραδεχόμαστε τη δική μας αδυναμία να ρισκάρουμε και να συγκρουστούμε.

IZA είπε...

Και βέβαια, Τόλη το "θαρσειν χρη" Το έχω καταλάβει αυτό. `Αλλωστε όπως λένε: "Τα καλά κορίτσια πάνε στον Παράδεισο, τα κακά πάνε παντού". Φιλιά από τη βροχερή Αθήνα.

zekia είπε...

το έχω ξαναδιαβάσει κάπου αυτό το ποίημα.. υπέροχο