14/12/09

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ (1)

ακουαρέλλα 30Χ40, που ζωγράφισα σ' ένα ταξίδι μου στην Αίγυπτο το 1990.


Ερημικά
I guess I 'll always be a soldier of forture

Θα φύγω μόνος.
Θα χαθώ σε πολύβουα και πολύχρωμα πλήθη.
Σ' αγορές και πλατείες ακοίμητες.
`Η σε δάση πυκνά και παρθένα.
Κι εκεί θα σε ψάχνω ματαίως.

Μες  στις  θύελλες
των βαθιών μου εκρήξεων
και των αιφνίδιων σεισμών μου.
Δέντρο γυμνό και χαμένο θα μείνω
κι άλλο τίποτε πια δε θα ξέρω να πω
παρά πως υπάρχω μονάχα για σένα.
Να σ' αγαπώ
και ματαίως να σε ψάχνω στην έρημο

ρίζα που διψά για νερό
κι άνεμος που γυρεύει κορφή.

Από την ποιητική συλλογή "Του έρωτα και του Μύθου" του Δημήτρη Χρ. Βλαχοπάνου εκδ. ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ

15 σχόλια:

55fm είπε...

"Μες στις θύελλες
των βαθιών μου εκρήξεων
και των αιφνίδιων σεισμών μου"
Μένω εδώ...
Μ΄αρέσει πολύ το ποίημα ΙΖΑΚΙ μου!
Όπως έχεις καταλάβει, μ΄αρέσει πολύ η ζωγραφική σου και τούτος ο πίνακας επιβεβαιώνει την άποψή μου περί σχεδίου...
Συμμαθήτρια ετοιμάσου...
Να τηλεφωνηθούμε να κανονίσουμε,να πάμε στο γκάζι.
Τα συγχαρητήρια μου σε παρακαλώ να δεχθείς...
Φιλιά πολλά!

Dinos-Art είπε...

Ωραίος ο Βλαχοπάνος, αλλά εκείνο που κλέβει την παράσταση, η ακουαρέλλα σου. Μπράβο ΙΖΑ. Συνέχισε ακάθεκτη.
Καλό απόγευμα.

IZA είπε...

`Ολγα μου, καλό το ποίημα,ε; To τραγουδάκι το άκουσες; Στο αφιερώνω (για τα άγρια νιάτα μας). Θα σε πάρω τηλέφωνο να συνεννοηθούμε. `Εχεις πάει στην Αίγυπτο; Aν όχι κανονίστε με τον Κώστα να πάτε. Είναι πολύ ωραία.Τα λέμε φιλενάδα.

IZA είπε...

Ντίνο τα λόγια σου μου δίνουν πολλή χαρά. Να φανταστείς όλους αυτούς τους πίνακες τους είχα κάπου παρατημένους στο πατάρι, γιατί πίστευα ότι δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο. Από τη στιγμή που γέννησα τα κορίτσια ξέχασα τη ζωγραφική και τα πινέλα. Τώρα με την ενθάρρυνσή σας, τα ξαναβρήκα όλα. Τα πινέλα μου, τις μπογιές μου (κάποιες δεν έχουν ξεραθεί ακόμα),ξαναμύρισα τα υπέροχα αρώματά τους. Το μόνο που φοβάμαι είναι ότι επειδή κάθε μέρα κυνηγώ το χρόνο και δεν τον βρίσκω πάντα, μη μου βγει σε θυμό. `Ετσι κι αλλιώς η προτεραιότητά μου τώρα είναι η οικογένειά μου. Τ' άλλα έπονται. Την υγειά μας να 'χουμε. Φιλιά στη Θεσσαλονίκη.

Dinos-Art είπε...

ΙΖΑ, τα πατάρια έχουν ένα αρνητικό και ένα θετικό. Το αρνητικό, καμιά φορά πλημμυρίζουν και ό,τι υπάρχει μέσα το παίρνει το ποτάμι. Το θετικό, όταν μετά χρόνια κάνουμε ανασκαφές στο ανέπαφο περιεχόμενο, ανακαλύπτουμε θησαυρούς όπως και συ.
Καλό βράδυ από τη βροχερή Θεσσαλονίκη.

Giorgos Varvakis είπε...

Πανέμορφη σύνθεση εικόνας, ( παράκληση: δε μπορεί να μεγαλώσει λίγο ο πίνακας σου; ) μουσικής (έμεινα πολύ και άκουσα και τα επόμενα) λόγου (εξαιρετικό ποίημα)
Καταπληκτική ατμόσφαιρα έχεις φτιάξει!!
Καλή σου μέρα ΙΖΑ

απλο"Ποιηση" είπε...

πανέμορφα
πίνακας
και ποίημα!

καλημέρα

IZA είπε...

Γεια σου Gvarvaki, καιρό έχουμε να τα πούμε. Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτησή μου. Υπακούοντας στην παράκλησή σου μεγάλωσα λίγο την εικόνα. Αν πατήσεις επάνω ανοίγει ένα παράθυρο που τη δείχνει πιο μεγάλη. Πιστεύω να είναι ικανοποιητικό το μέγεθος. Χαιρετισμούς στην αγαπημένη μας Σάμο.

IZA είπε...

Απλοποίηση χάρηκα πολύ με το απλό σου σχόλιο. `Αλλωστε το "λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν".

eleni είπε...

IZA,και τα δυο υπέροχα!Με τα ποιήματα που αναρτάς,διαβάζω και ποίηση,που δεν προτιμώ ιδιαίτερα.
Έχεις πάει στην Αίγυπτο,πολύ θα ήθελα να πάω-άραγε ακτοπλοϊκώς πάνε,κάτι είχε ακουστεί για σύνδεση.
Φιλιά!

IZA είπε...

Ελένη μου ούτε εγώ είχα διαβάσει αρκετά ποίηση, προτιμούσα τα πεζά κείμενα. Τώρα με τα blogs μου δόθηκε το κίνητρο να διαβάσω λίγο περισσότερο. Στην Αίγυπτο πήγα τα Χριστούγεννα του 1990. Πήγα αεροπορικώς. Τα πρακτορεία δίνουν διάφορα πακέτα εισιτηρίων. Τα δικά μας ήταν Αθήνα- Λούξορ, Λούξορ- Ασσουάν, Ασσουάν -Κάιρο, Κάιρο- Αθήνα. Αξίζει να πας και δεν κοστίζει πολύ. φιλιά.

eleni είπε...

IZA,δεν είναι θέμα κόστους,φοβάμαι τα αεροπλάνα,γι΄αυτό προτιμώ προορισμούς με οδική πρόσβαση.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

Ίζα μου με ξάφνιασες ευχάριστα μετά από τόσο καιρό που έχω να μπω στο ιστολόγιό σου... Δε φανταζόμουν όταν μου έλεγες τις προάλλες για το πατάρι, ότι θα έκρυβε τέτοιους θησαυρούς... Μα τι λέω... όλοι οι θησαυροί μας εκεί βρίσκονται... στα σεντούκια και στα πατάρια βαθιά κρυμμένοι... περίμένουν μια αχτίδα φωτός να αποκαλυφθούν...

όμορφο ποίημα, όσο για το τραγούδι πάντα αγαπημένο

πολλά φιλιά από μια φίλη που δεν σε ξεχνάει κι ας αργεί να περάσει από τη γειτονιά σου καμιά φορά...

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Oμορφο ποίημα,ακουμπάει..τα φεύγω μου...αλλά και ο πίνακας!!!Αν έχεις τετοιους θησαυρόυς στο πατάρι σου φαντάζομαι τι κρύβεις στην ψυχούλα σου!Καλημέρες!

IZA είπε...

Τζούλια μου δε σε παρεξηγώ που δεν έρχεσαι στη γειτονιά μου πολύ συχνά. Κατανοώ απόλυτα το πρόβλημα του ελεύθερου χρόνου. Δε βλέπεις πόσες μέρες έκανα εγώ να σου απαντήσω. Περνώ απ' τα ιστολόγιά σας κι εγώ πάντα αλλά δεν προλαβαίνω πάντα να σχολιάσω. Πολλά φιλιά, ελπίζω να τα πούμε από κοντά τώρα που θα χαλαρώσουμε λίγο.