Η πόλη που μεγάλωσα είναι βρόμικη,
γεμάτη καπνούς και σκουπίδια.
Η πόλη που μεγάλωσα έχει πολλά εργοστάσια,
και υπονόμους μ' αρουραίους.
Μόλις έμπαινε όμως η `Ανοιξη,
όλα μεταμορφώνονταν.
Τα χρώματα γίνονταν γλυκά και διάφανα -σχεδόν πανέμορφα.
Τότε το μυαλό πετούσε.
Πάνω απ' τις ταράτσες των εργατικών πολυκατοικιών , πάνω απ' τις τσιμινιέρες των γκρίζων εργοστασίων.
Τρεις πίνακές μου με θέμα "την πόλη που μεγάλωσα". ακρυλικά χρώματα σε χαρτόνι 70Χ50
ΠΡΟΣΟΧΗ Το κασετοφωνάκι να το έχετε ανοιχτό.
13 σχόλια:
IZA μου,κάθε φορά με εκπλήσσεις ευχάριστα!Τα ταλέντα σου πολλά!
Μπορεί κι εγώ να ζωγραφίζω και να μαθαίνω ακόμη,μα το ομολογώ μου λείπει η φαντασία.
Δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη μουσική επένδυση!
Φιλιά!
Όμορφες και οι τρεις ζωγραφιές, μα πιο ωραία η τρίτη.
Καλό βράδυ ΙΖΑ.
Ιδιαίτερη η ανάρτηση σου.....
Ελένη, η φαντασία καλιεργείται...
IZA μου,όμορφα χρώματα,ντελικάτη πινελιά και διάθεση τρυφερή που οδηγεί το ταλέντο σου υπέροχα!
Μουσικά είσαι πάντα,πολύ πολύ καλή!
Με εντυπωσίασε και ο σωστός σχεδιασμός της σκάλας,είναι δύσκολο πράγμα να σχεδιάσεις τόσο αρμονικά μια σκάλα.
Δηλαδή, είσαι μεγάλο ταλέντοοοοοοοοοοοο!!!
Φιλιά πολλά!
Ίζα μου η πόλη που μεγάλωσες ομορφαίνει μέσα από τη δική σου ματιά και το ταλέντο σου...
γιατί είναι ταλέντο να ανακαλύπτεις την ομορφιά ακόμη και στη φθορά και να την αποτυπώνεις με χρώματα, με λέξεις, με μουσικές...
μια πόλη μαγική μες στην ψυχή σου ζωνατανεύει...
εύχομαι ένα όμορφο σαββατόβραδο
Ελένη μου, έχει δίκιο η Mariela. Η φαντασία είναι κάτι που καλλιεργείται με τη συνεχή ενασχόληση με την τέχνη και τις συχνές επισκέψεις σε εκθέσεις και το διάβασμα.
Mariela, τά ιστολόγιά σας μου έδωσαν την ευκαιρία να θυμηθώ τις παλιότερες μου δημιουργίες, να τις ξαναδώ και να τις δείξω και σε σας τους φίλους μου. Ελπίζω όλα αυτά να είναι μόνο το έναυσμα για νέες καλύτερες δημιουργίες. Πολλά φιλιά.
Εμένα Ντίνο μου, η αγαπημένη μου είναι η δεύτερη. Την έχω μάλιστα αναρτήσει πάνω απ' τον καναπέ μου. Τις υπόλοιπες τις είχα σ' ένα φάκελο στο πατάρι. Εξαιτίας μια διαρροής εμφανίστηκε υγρασία στο πατάρι. `Ετσι το άδειασα και βρήκα κι αυτές τις παλιές ζωγραφιές μου.
Τρυφερα λογια για μια πολη αφιλοξενη.Αλλα το πεταγμα του μυαλου δεν μπορει να το φυλακισει κανενας.
`Ολγα μ' αρέσει πολύ το παιχνίδι με τις διαφάνειες και τ' αλλεπάληλα στρώματα χρώματος. Στο σχέδιο δεν τα καταφέρνω τόσο καλά, όσο λες. Με παιδεύει πολύ η σχέση φόρμας- χρώματος. Πολλά- πολλά φιλιά.
Τζούλια μου τι κάνεις; Καιρό έχουμε να τα πούμε. Τα λόγια σου υπέροχα, όπως η ευγενική ψυχή σου. Να είστε όλοι καλά.
Πόσο δίκιο έχεις Δημιουργία μου!. Φυλακίζεται ποτέ το μυαλό; Είναι το πιο ελεύθερο πράγμα. Μπορεί να ταξιδεύει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Φιλιά.
Μπορεί να σε παιδεύει,Μαρία μου,αλλά θα επιμείνω στο ότι καλοσχεδιάζεις!
Σε φιλώ!
Πού τέτοια τύχη `Ολγα μου. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο πεζή. Την Κυριακή στον Πόρο, όπως σου είχα πει. Σήμερα το σιδέρωμα που είχε μαζευτεί,βοήθεια στην Αθηνά που είχε τεστ στ' αγγλικά, δουλειές που είχαν μαζευτεί κ.λ.π. κ.λ.π. Και συνεχίζω να ελπίζω σε λίγο ελεύθερο χρόνο και καλύτερη διάθεση. Φιλάκια.
Δημοσίευση σχολίου