Εddystone Lighthouse - Plymouth

Πριν από αρκετά χρόνια είχα διαβάσει στο βιβλίο του Φ.Κόντογλου "Θάλασσες, καΐκια και καραβοκύρηδες", ένα κείμενο για έναν φάρο, που μου είχε εξάψει πολύ τη φαντασία. Τώρα με τη βοήθεια του internet μπόρεσα να δω όλα αυτά που είχα φανταστεί.

"`Ενας από τους πιο άγριους φάρους βρίσκεται στην Αγγλία, ανοιχτά από το Πλύμουθ, ο φημισμένος `Εντυστον, που είναι κι ο πιο αρχαίος απ' όσους γινήκανε στις δυτικές θάλασσες απάνω σ' έναν βράχο, χωρίς να έχει λίγη στεριά γύρω του......

Χτίστηκε στα 1696,κι είναι ο πρώτος φάρος που θεμελιώθηκε απάνω σε μια ξέρα στενή κι απόγκρεμνη, που βγαίνει γυμνή μέσα από τα νερά, κ' είναι σαν ένας πύργος θεμελιωμένος απάνω στην άβυσσο . Αυτή η ξέρα βρίσκεται στην ανοιχτή θάλασσα οχτώ μίλια από τους κάβους που αποσκεπάζουνε τον κόρφο του Πλύμουθ. `Ητανε μια ξέρα φοβερή, η τρομάρα των θαλασσινών, ο χάρος των καραβιών. Η θάλασσα έβραζε γύρω της μέρα- νύχτα, και τα θεόρατα κύματα που σκάζανε απάνω της, σφεντονιζόντανε σ' ένα ύψος περισσότερο από τριάντα μέτρα, όπως γίνεται και τώρα, που χυμίζουνε απάνω στο φάρο μ' έναν βρόντο που είναι ίδιος αστροπελέκι. Αμέτρητα καράβια είχανε τσακιστεί απάνω σ' αυτήν την καταραμένη ξέρα, λες και την είχε βάλει ο δαίμονας σ' εκείνο το μέρος, για να καταπίνει ψυχές.Για τούτο αποφασίσθηκε να χτισθεί πάνω σε κείνη την καταχθόνια πέτρα που έβγαζε το μαύρο κεφάλι της απάνω από τα κύματα και πάλι το έχωνε μέσα, να χτισθεί ένας ακατάλυτος πύργος, ένας φάρος. Η ξέρα ξενέριζε μόνο λίγο απάνω από τη θάλασσα, τόσο, που τις ώρες που πλημμάρανε τα νερά, δε φαινότανε σχεδόν καθόλου. Πώς να χτισθεί εκεί απάνω ένα χτίριο που να είναι ατράνταχτο; Με πολλά βάσανα χτίστηκε από έναν πεισματάρη μηχανικόν ένα χτίριο παράξενο, με πέτρες, με σίδερα και με ξύλα, που είχε απ' έξω κάποιες γερές γαλαρίες, κ' ήτανε πλουμισμένο με στολίδια και ανάγλυφα.
Σαν τελείωσε, τους φαροφύλακες τους έπιασε φόβος και τρόμος από τις θάλασσες που κοντεύανε να καταπιούνε τον φάρο, κι ο μηχανικός, για να τους δώσει κουράγιο, αποφάσισε να κοιμηθεί μέσα στον πύργο, που είχε φτιάξει. Μάλιστα, τόσο σίγουρος ήτανε για την αντοχή του, που είπε πως παρακάλεσε τον Θεό να στείλει καταπάνω του το πιο δυνατό μπουρίνι τις μέρες που θα βρισκότανε ο ίδιος απάνω στον φάρο. Κι ο Θεός τον άκουσε. `Ητανε Νοέμβριος του 1703. Μια νύχτα σηκώθηκε ένα φουρτουνιασμένος γαρμπής, χαλασμός της οικουμένης. Σαν ξημέρωσε την άλλη μέρα είχε χαθεί ολότελα ο φάρος του `Εντυστον. Απ' όλο το χτίριο σώθηκε μονάχα μια αλυσσίδα, καρφωμένη στον βράχο.

Μετά έναν χρόνο, αρχίσανε να ξαναχτίζουνε τον καινούριο φάρο. Χτίζανε από τα 1704-1706. Το καινούριο χτίριο ήτανε πιο σκέτο, για να μην δίνει στήθος στον αγέρα κ' είχε γίνει με πέτρες και με σιδερόξυλα. Μα κι αυτό δεν βάσταξε πολύ. Πήρε φωτιά και κάηκε. Οι δυστυχισμένοι οι φαροφύλακες βρεθήκανε ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό, και καταφύγανε απάνω στον γλυστερόν βράχο. Μα κ' εκεί τους κυνήγησε η κακή τους τύχη, γιατί με τη φωτιά έλιωσε το μολύβι από τη σκεπή του φάρου, και τους περίχυσε από πάνω".

Φώτης Κόντογλου "Θάλασσες, καΐκια και καραβοκύρηδες"


Αν αντέξατε να διαβάσετε το παραπάνω, τόσο παραστατικό κείμενο, δείτε τώρα το παρακάτω βίντεο. Είναι εντυπωσιακό!!!
http://www.youtube.com/watch?v=fapXUqagiFQ