ΠΑΛΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Τα παλιά παιχνίδια ήταν "κατασκευαστικά¨ και παιχνίδια δεξιοτεχνίας κυρίως. `Εφτιαχναν το ξυλίκι. `Ενα ξυλάκι που το έκαναν μυτερό στις δυο άκρες και το χτύπαγες, πεταγόταν ψηλά και του έδινες άλλη μία και το πήγαινες πιο μακριά. Νικούσε η ομάδα που το έστελνε πιο μακριά.
Μετά έπαίζαν τους βόλους, αυτούς τους βόλους από χώμα, που δεν ήταν καν ψημένοι. Στρογγυλεμένοι και χρωματισμένοι. `Εφτιαχναν ένα λακκουβάκι , γιατί τα πεζοδρόμια είχαν χώμα πολλές φορές, δεν ήταν ασφαλτωμένα. Οι βόλοι στο τρίγωνο. Ποιος θα βγάλει τους βόλους από το τρίγωνο χτυπώντας τον ένα με τον άλλον. `Ηθελε δεξιοτεχνία. Δεν μπορούσε να παίξει οποιοσδήποτε αν δεν είχε εξασκηθεί.
`Αλλο παιχνίδι που έφτιαχναν ήταν το πατίνι.
`Αλλο παιχνίδι που έφτιαχναν ήταν το πατίνι.
`Εβρισκαν πεταμένα στα συνεργεία αυτοκινήτων ρουλεμάν, δυο σανίδες κι ένα λαμάκι και γινόταν το πατίνι. Πολλές φορές έβαζαν κι ένα τσιγκάκι για να κάνει θόρυβο. Ακόμα έφτιαχναν αεροπλανάκια. Κάρφωναν μια σανίδα και μια άλλη κάθετα και με ρόδες από κάτω. Το έκαναν σα σταυρό με τρία ρουλεμάν δυο μπροστά σαν φτερό και άλλο πίσω.
Συναγωνίζονταν ποιος θα πετάξει καλύτερα τη σβούρα. Ανάποδα και ξαναγύριζε πάλι ή την πέταγαν καρφωτή σε μία άλλη σβούρα. `Εβαζαν κι ένα καρφάκι από κάτω. `Εφτιαχναν με μεγάλη δεξιοτεχνία και φαντασία φοβερούς χαρταετούς, ξύλινες σφεντόνες, όπλα και φλογέρες.
Τα παιδιά ετσι μάθαιναν από πολύ μικρά να χρησιμοποιούν τα χέρια τους και το μυαλό τους κι ανέπτυσσαν φοβερές δεξιοτεχνίες. Μήπως να το ξανασκεφτούμε εμείς οι γονείς όταν αγοράζουμε φανταχτερά παιχνίδια που τα κάνουν όλα μόνα τους ;
Οι φωτογραφίες είναι από το λεύκωμα της έκθεσης του συλλέκτη Αριστομένη Καλυβιώτη (παιχνίδια-Ηχητικά αντικείμενα) Η φωτό με τους βόλους είναι από το glart photo gallery.
15 σχόλια:
Πολυ ομορφη η αναρτηση σου.Θυμαμαι πολλες φορες τα παιχνιδια που μας εφτιαχνε η μαμα μου: απο ζυγαριες με καπακια απο κουτια, ροδα απο τσερκι που κυλουσαμε με ενα ξυλο και και...εως ρουχα για τις κουκλες.Σημερα κυκλοφορουν τοσα παιχνιδια και τα περισσοτερα παιδια δεν ευχαριστιουνται με τιποτα.
καλο μηνα καλη μου. ομορφες εποχες ηταν τοτε.απλα τα παιχνιδια και ολα φτιαγμενα απο τα χερια μας. και παιζαμε τοτε, στα σοκακια, στις αυλες των σπιτιων μας.τωρα τα παιδια δεν ξερουν να παιζουν, ουτε και τα αφηνουμε πολυ ελευθερο χρονο. σχολειο, φροντιστηρια,κλπ. τα πνιξαμε. ειναι πολυ καλη η ιδεα σου αυτη να μαθαινουν τα παιδια να φτιαχνουν μονα τους τα παιχνιδια τους, αλλα πρωτα θα πρεπει να βρουνε χρονο ελευθερο και οι γονεις και τα παιδια. συγνωμη για την πολυλογια μου, αλλα ειναι μεγαλο θεμα, το παιχνιδι των παιδιων, που εμενα προσωπικα με ενδιαφερει.
καλο σου βραδυ.
Τι όμορφη νοσταλγική ανάμνηση. Μου άρεσε να χαζεύω τους βώλους (τις "γκαζές", όπως τις λέγαμε). Υπάρχουν κα σήμερα, αλλά δεν έχουν την ομορφιά εκείνων των παλιών.
Καλή σου νύχτα
γειά σου ΙΖΑ μου
τι όμορφη η ανάρτηση, ιδίως για τους νεότερους που δεν γνωρίζουν ούτε κατά διάνοια πώς έπαιζαν τα παιδάκια τότε. Μου τα λέει η μητέρα μου και συγκινούμαι πολύ να τα βλέπω κ γραμμένα.
τα φιλιά μου σε όλους σας
καλή ψήφο :)
αχ αυτά τα αυτοσχέδια παιχνίδια...
και πόσο φυσιολογική ήταν η διαδικασία της ανακύκλωσης των υλικών στην εποχή μας...Τίποτα δεν πετιόταν.
Αυτή η δημιουργική διάσταση πραγματικά λείπει από τα παιδιά μας
και γενικότερα από τη σημερινή εποχή που χαρακτηρίζεται από τα fixed και τα ετοιματζίδικα.
ευχαριστώ για τη νοσταλγία που με κέρασες πρωινιάτικα ΙΖΑ...
με κάτι τετοια παιχνίδια έπαιζαν οι γονείς μου....
και ολο μου τα περιεγραφαν...!
σ ευχαριστω για τις ομορφες φωτογραφιες, εσενα Ιζα μου και τον κυριο που τα συλλεγει...
ευτυχως που οταν ημουν παιδακι παιζαμε ακομη κατω στο δρομο με μπαλα, τρεχαμε, ηταν ομορφα...
σημερα βλέπω τα παιδακια της γειτονιας να ειναι κολλημενα μπροστα σε μια οθονη...
τι κριμα.
δεν υπαρχει η επαφη με τη φυση, το χωμα, το νερό.
και απ οτι φαινεται δε θα υπαρξει ποτε πια ξανα...
καλη σου μερα ομως!!!
και ευχομαι τα κοριτσακια σου να ασχολουνται με ολα οσα μαθαινουν απο σενα και το Δημητρη, με χειροτεχνίες κατασκευές....!!!
φιλια πολλα!!!!
ΙΖΑ,κάθε ανάρτησή σου μας κατακλύζει από όμορφες,νοσταλγικές-δυστυχώς χαμένες-στιγμές των παιδικών μας χρόνων.Γέμιζαν οι δρόμοι από τις φωνές,τις διαφωνίες,τα γέλια των παιδιών.Στα κλεφτά συμμετείχα μέχρι να εμφανιστεί η μαμά να με μαζέψει-ήμουν από τα παιδιά,που πάντα είχα απ΄όλα τα παιχνίδια,τα ζήλευαν τ΄άλλα παιδιά κι όμως ήθελα τα δικά τους,στα μάτια μου φάνταζαν μαγικά.
Να είσαι καλά,που μας θυμίζεις χρόνια δύσκολα,αλλά μοναδικά!
Φιλιά!
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ.ΕΜΑΘΑ ΠΟΛΛΑ.ΟΜΟΡΦΕΣ ΠΟΧΕΣ ΠΙΣΤΕΥΩ.ΤΕΛΕΙΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ.
ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.
Σε χρόνο παρωχημένο
η ανάρτηση σαν να ...
μιλάμε για προϊστορία !!!
Κι όμως έτσι ήταν τα παιδικά μας
χρόνια, αυτά ήταν τα παιχνίδια μας
κι ένα σωρό άλλα κι η ζωή μας ήταν
γεμάτη πολύ περισσότερο απ' τα σημερινά
παιδιά που "τά 'χουν όλα΄" και δεν ...
απολαμβάνουν τίποτα !!!
καλό Σ.Κ.
Μπίλιες ή γκαζιές, πιατάκια (με πίσσα μέσα), χαρτόνια (από κουτιά τσιγάρων), τριάρα, εννιάρα και δεκαεξάρα, τσομάκα τσιλίκα, κρυφτό, κρυφτόμπικο και κυνηγητό, πάνινη ή λαστιχένια μπάλα, αγιούτο, σκαλιστά, μακριά γαϊδούρα. Μερικά από τα παιχνίδια μας έτσι πρόχειρα. Τα περισσότερα για αγόρια μόνο.
Όλα αυτά μου θύμισες, ΙΖΑ. Α, και κάτι ακόμη. Τη χαρά.
ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ καλοί κι αγαπημένοι θ' απαντήσω σε όλους μ' ένα σχόλιο γιατί δυστυχώς ο χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος αυτές τις ημέρες. Στο άκουσμα και στη θέα των παλιών παιχνιδιών -ακόμα κι οι νεότεροι που δεν έχουμε προσωπική πείρα απ' αυτά τα παιχνίδια- όλοι γαληνεύουμε και έρχονται στο νου μας λέξεις όπως ανεμελιά, ξενοιασιά και χαρά. Παιχνίδι μέχρι τελικής πτώσεως και γόνατα σημαδεμένα. Λασπωμένα ρούχα και μανάδες που βγαίνουν "σκούζοντας" στη γειτονιά. Καληνύχτα φίλοι μου σας ευχαριστώ που ήσαστε συνοδοιπόροι μου σ' αυτό το νοσταλγικό ταξίδι.
πόσο δίκιο έχεις. Ακόμα και τα ρούχα που φτιάχναμε για τις κούκλες μας ήταν μια διαδικασία, Το παιχνίδι εμπεριείχε κάποτε πολλά πράγματα εκτός απο διασκέδαση. Σήμερα τα παιδιά έχουν αρχίσει να ξεχνούν οτι το κάθε αντικείμενο είναι ένα πιθανό παιχνίδι. Η φαντασία πνίγεται απο φανταχτερά γραφικά. Θα βρει όμως κάποια άλλη διέξοδο.
Iza μου, τι υπέροχη ανάρτηση είναι αυτή!!Κι όλα αυτά τα παιχνίδια...Οταν ήταν η κόρη μου τριών ετών, μια μέρα που εφημέρευα και την φυλούσε η μητέρα μου, ζήτησε μια κούκλα.Τότε η μάνα μου η γλυκειά, πήρε χαρτί, σχεδίασε, αντέγραψε, έκοψε και τελικά της έφτιαξε την πιο αστεία και συγκινητική κουκλα που έχω δει.Η κόρη μου την λατρεύει και γω κάθε φορά που την βλέπω νιώθω ένα βάρος στο στήθος.Παιχνίδια που δόθηκαν με αγάπη, που προάγουν την έννοια της ομαδικότητας, που σε σώζουν από την μοναξιά.Υπέροχη ανάρτηση!!!
Ιζούλα καλησπέρα από Κορινθία,
ήρθα για εκλογές και αύριο επιστρέφω στο νησί,
καλά δεν θα το πιστέψεις ,
σκεφτόμουν μελλοντικά να έκανα μια ίδια ανάρτηση, από το ίδιο λεύκωμα,
ναι, ναι ,
συνταξιδεύουμε στο χρόνο ,
έχεις δίκιο !!
Υπέροχη ανάρτηση ,νοσταλγικό ταξιδάκι στο χρόνο και σε παιδικές αναμνήσεις!!!!
Θυμάμαι τότε,
μια αγαπημένη κούκλα μόνο,
με αυτοσχέδια πανάκια για ρούχα, και καλούσα τις φίλες μου και κάναμε τα βαφτίσια !!
Ελάχιστα παιχνίδια αλλά πολυαγαπημένα!!
Χαιρετισμούς
Ζέκια σίγουρα θα βρεθεί κάποια διέξοδος στην παιδική φαντασία και ενέργεια, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Αν δε γίνει τ' αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά. Οι αυριανοί πολίτες δεν θα είναι άνθρωποι, αλλά τέρατα.
Carpe diem, χαίρομαι πολύ που σου άρεσε η ανάρτησή μου. `Ολη η αλήθεια συνοψίζεται στην πρότελευταία σου πρόταση.
Αθηνά μου, ελπίζω να πέρασες καλά στο ταξίδι σου. `Οσο για το κοινό λεύκωμα, φαίνεται ότι είδαμε την ίδια έκθεση. Πολύ καλή δεν ήταν;
Πάντως για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πόσο μοιάζουμε στα γούστα και στις απόψεις. Μακάρι να ήμαστε εκεί, να τα λέγαμε από κοντά. Φιλάκια στο Νίκο και τα κορίτσια.
Δημοσίευση σχολίου