Η Λέρος από το 1912 αποτελούσε κτήση των Ιταλών. Εκεί ήταν η ναυτική τους βάση. `Οτι ήταν η Μάλτα για τους `Αγγλους, κάτι αντίτοιχο ήταν η Λέρος για τους Ιταλούς.
Κοντά στον Ξηρόκαμπο στο ύψωμα "Τούρτουρα"΄είναι το κτήριο στρατωνισμού των Ιταλών San Marco. Εκεί έγινε φαίνεται κάποτε μια προσπάθεια συντήρησης των τοιχογραφιών αλλά μετά αφέθηκαν όλα στη τύχη τους. Οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους.
Στο εσωτερικό βλέπουμε μια εικονογραφημένη σκωπτική ιστοριούλα στους τοίχους, από την εποχή των Ιταλών.
Το 1943 μετά από 52 ημέρες σκληρών μαχών κι ανελέητων βομβαρδισμών η Λέρος
έπεσε στα χέρια των Γερμανών. Η παρακάτω τοιχογραφία πρέπει να είναι της γερμανικής περιόδου.
Kάποιος από τους στρατιώτες ήταν ιδιάτερα φιλότεχνος. Σ' ένα δωμάτιο είχε φιλοτεχνήσει δυο μεγάλες τοιχογραφίες αντίγραφα έργων του Bruegel.
Δυστυχώς οι φωτογραφίες αυτών δεν ήταν τόσο καλές και σας δείχνω τη μία πιο υποφερτή.Νιώθω τυχερή που είδα όλα αυτά, γιατί είναι σίγουρο ότι αν δεν ενδιαφερθεί κανείς σε λίγο δε θα υπάρχουν.
10 σχόλια:
λατρεύω τις ιστορίες που μας ψιθυρίζουν τα κτήρια, με μαγεύει αυτήη διάσταση του χρόνου...που απτυπώνεται εκεί...
και τώρα ξέρω πως αν βρεθώ στον τόπο αυτό θα τρέξω να αφουγκραστώ αυτήν την ιστορία.
Ίζα πολύ ευαίσθητη και υποβλητική η προσέγγισή σου στην Ιστορία...
IZA μου,εξαιρετική η ανάρτησή σου.
Όπως και η Τζούλια, νιώθω πολύ ιδιαίτερα με τις ιστορίες των κτηρίων!
Ασκούν μια παράξενη γοητεία σε μένα.
Αυτή η εγκατάλειψη, με τρελαίνει...
Φιλιά καλή μου φίλη!
ΙΖΑ,τι όμορφος τρόπος να γνωρίσεις έναν τόπο!
Τη Λέρο τη γνωρίζουμε για άλλο λόγο κι όμως εσύ μας δείχνεις το άλλο της πρόσωπο.Αλήθεια,γιατί δεν ενδιαφέρεται κανείς γι΄αυτό το κτίριο-κρίμα γιατί ο καιρός,η αδιαφορία και η εγκατάλειψη θα το καταστρέψουν.
Φιλιά!
Εξαιρετική ανάρτηση, πραγματικά !
Μπράβο σου που τα φωτογράφησες και μακάρι να ενδιαφερθεί κάποιος (...καλά, για το υπουργείο αχταρμά "πολιτισμού-τουρισμού-αθλητισμού" δεν ελπίζω, αλλά τουλάχιστον, οι τοπικές αρχές και οι ίδιοι οι κάτοικοι), ώστε να διατηρηθούν και εί δυνατόν ν' αποκατασταθούν. Κάθε τόπος έχει ιστορία... άλλος τη φωνάζει κι άλλος την ψιθυρίζει. Η Λέρος ανήκει στη δεύτερη κατηγορία... πρέπει να στήσεις αυτί για να την ακούσεις...
Αγαπητή συναδέλφισσα Μωβ, αν βρεθείτε ποτέ στη Λέρο,ψάξτε το νησί προσεκτικά. Θα εντυπωσιαστείτε από τα κτίρια της εποχής της Ιταλοκρατίας. Είναι σαν ένα ταξίδι στο χρόνο.
`Ολγα μου, τα παλιά, εγκατελλειμένα κτίρια ασκούν μια παράξενη γοητεία πάνω μου. Νιώθω ότι κρύβουν μέσα τους τις ιστορίες των ανθρώπων που έζησαν εκεί. Φιλάκια.
Ελένη μου, έχεις δίκιο. Το νησί αυτό στιγματίστηκε από το ψυχιατρείο και το νιώθεις να πλανιέται αυτό πάνω στην ψυχολογία των κατοίκων. Το κτίριο αυτό δεν είναι το μοναδικό. Υπάρχουν δεκάδες τέτοια κτίρια αναξιοποίητα που ρημάζουν. Το Λακκί , το λιμάνι της Λέρου φτιάχτηκε εξ ολοκλήρου από τους Ιταλούς με κτίρια Μπάουχάουζ.(`Ισως κάνω σχετική ανάρτηση).Φιλάκια.
Χρονοστιβάδα μου, καλωσόρισες στο blog μου. Φαίνεται πως κάποια στιγμή έπεσαν κάποια κονδύλια ευρωπαϊκά για αξιοποίηση, τα οποία αναλώθηκαν σε κάποια πέτρινα υπόστεγα κοντά στα ιστορικά κτίρια και κάποιες πινακίδες που δε γράφουν τίποτα. Τα περισσότερα από τα μέρη αυτά τ' ανακαλύπτεις με δυσκολία περπατώντας σε δύσκολα μονοπάτια χωρίς καμιά σηματοδότηση και βέβαια δεν αναφέρονται σε τουριστικούς οδηγούς κι ούτε έχουν γραφτεί βιβλία γι' αυτά. Μόνο ένα κτίριο με πολλά τούνελ κάτω από τη γη έχει γίνει πολεμικό μουσείο. Μια πραγματικά αξιόλογη προσπάθεια. Πάντως η Λέρος προσφέρεται για ιστορική έρευνα.
Πολύ, πολύ ενδιαφέρον, ΙΖΑ. Κι εμένα με μαγεύουν τα παλιά κτίρια. Όχι ως οικοδομήματα αλλά από τους ανθρώπους που έζησαν κάποτε εκεί. Μου αρέσει να φαντάζομαι τη ζωή τους, την αγάπη και την ελπίδα τους. Το χνώτο τους που αιωρείται στα δωμάτια, τους διαδρόμους. Ακόμη κι όταν ήταν στρατιώτες του εχθρού.
Περισσσότερο όμως ακόμη μοιράζομαι μαζί σου τη χαρά της ανακάλυψης. Ενός μικρού ή μεγάλου καινούριου κόσμου.
Καλό βράδυ.
`Εχεις δίκιο φίλε Poet. H χαρά της ανακάλυψης είχε συνεπάρει όλη την οικογένεια. Οι μικρές μου τρελαίνονταν όταν έβρισκαν απομεινάρια της ζωής των στρατιωτών, όπως κομμάτια από πιάτα, αδειους κάλυκες, κομμάτια από σπασμένα κανόνια κ.ά. Και βέβαια μαζέψαμε ενδιαφέροντα κομμάτια για τις κατασκευές μας, που περιμένουν υπομονετικά να έρθει η ώρα τους.
Πολύ ενδιαφ.ερουσα ανάρτηση, με εντυπσίασαν ιδιαίτερα οι τοιχογραφίες...
λυπάμαι που έχω χαθεί για λίγο, είμαι πολύ στριμωγμένη αυτόν τον καιρό!
Ιζάκι μου, καλό μήνα!
Φιλιά!
Οι τοιχογραφιες ειναι εργα μιας εποχης που σημαδεψε το νησι .Αλλα ειναι κριμα να χαθουν απο σκετη αδιαφορια ακομα και των ανθρωπων του νησιου.
Δημοσίευση σχολίου